Coworking, het delen van een kantoor met andere zelfstandigen, is leuk. Maar vaak iets té leuk en daar betaal je letterlijk en figuurlijk een hoge prijs voor.

Rondneuzend op de websites van Nederlandse cowork-stekken zie ik lounges met ergonomische stoelen, bureaus die op alle manieren verstelbaar zijn, met glaswanden afgescheiden privékantoortjes, de nieuwste concurrenten van de Senseo in de koffiehoeken, pingpongtafels en tafelvoetbal en om de één of andere reden altijd een Golden Retriever in zijn mand bij de ingang.

Gezelligheid, interactie en ontspanning lijkt in deze kantoren centraal te staan. En laat ik eerlijk zijn, deze ‘comfort’ working-kantoren zijn onweerstaanbaar.

Maar zijn ze de tot maar liefst vijftig euro oplopende dagprijs wel waard als de werkelijke reden voor je bezoek ligt in het afronden van dat belangrijke project? Hoe weegt het resultaat op tegen de prijs die je voor al dit comfort betaalt?

Ideaal

Terwijl ik dit schrijf, bevind ik mij op twaalf kilometer hoogte, ergens tussen Spanje en Turkije. Een vlucht die lang genoeg is om de netbook uit zijn hoes te bevrijden. Stevig vastgegespt in een oncomfortabale vliegtuigstoel, met slapende buren naast me en een allesoverheersend geruis van de motoren in de cabine, blijkt dit de ideale werkomgeving.

Het is niet de eerste keer dat ik productief ben in een vliegtuig. Eerder dit jaar schudde ik tijdens een vlucht van Nederland naar Spanje het eerste hoofdstuk van een e-book en een artikel voor een website uit mijn mouw.

Eye-opener

In het tijdsbestek dat in zo’n flashy coworkkantoor zou zijn opgegaan aan een partijtje tafeltennis, een smaakvolle kop koffie, een stoeipartij met de kantoorhond en het checken van de laatste Twitter-updates, verzette ik verrassend veel werk. Ook kostte die vlucht mij minder geld dan een dagje coworken in Nederland.
Dit was een echte eye-opener. In mijn zoektocht naar meer comfort en inspiratie was ik de kernwaarden van succesvol zelfstandig ondernemen uit het zicht geraakt: zelfdiscipline en productiviteit. Daarom pleit ik voor een revolutie op het gebied van coworking.

Slechte koffie

Het wordt tijd dat er eens een ondernemer opstaat met een nieuw concept. Een flexwerkkantoor waar werken weer een werkwoord is. Spartaanse schoolbanken en geen scheidingswanden meer tussen de bureaus.
Wat zeg ik? Helemaal geen stoelen en bureaus meer, maar statafels. Want als staand vergaderen zo effectief is, dan is staand werken dat ook. Voeg daar slechte koffie aan toe, verlaag de toegangsprijs en coworking wordt weer de moeite waard.

Deze column verscheen eerder op NUzakelijk, waar ik tweewekelijks voor blog.